NIE ODPALA? MULI? NIERÓWNO CHODZI? Mano prawdę Ci powie...

[AMC]

(Dotyczy wszystkich silników).
Najtrudniejsze w zdiagnozowaniu są usterki pojawiające się okresowo, nieregularnie. Do wybitnie złośliwych należą usterki złożone, grupowe, gdzie jeden
"prawdziwy winowajca" sugeruje winę innych, zależnych od niego podzespołów. Próbujemy diagnozować w oparciu o mocne przesłanki lub mgliste
domysły, snute na bazie poczynionych spostrzeżeń. Fakt, że objaw końcowy może mieć swoje zródło w wielu możliwych "sprawcach", czyni te przesłanki
tylko pozornie mocnymi, domysły - częściej nietrafnymi, a działania naprawcze - nieskutecznymi, kosztownymi, czasochłonnymi i załamującymi nie tylko ręce.
Jednakże w/w okoliczności same sugerują sposób postępowania, skuteczny zwłaszcza przy tych wieloprzyczynowych, najtrudniejszych do zdefiniowania
kaprysach Naszych autek, tak nagłych jak i przewlekłych.
Rozpocząłem ten wątek będąc do głębi poruszonym perypetiami (łagodna nazwa) kolegi tuczi77 , opisanymi w założonym przez Niego 5 lipca b.r. wątku
"[NAPRAWIONE] M60B40 nie odpala, kiedy jest ciepły...". [patrz także post nr. #115 w tym wątku, jak i cały wątek]
Taka podstępnie wredna usterka przytrafiła mi się trzy razy. I przyznaję się bez bicia, że sam tak sobie pościeliłem, bo mi się wcześniej jakoś "nie chciało"...
Pamiętam także tę analogiczną do opisywanej przez tuczi'ego. Dziwne objawy, nie mogę ustalić wpływu okoliczności, raz tak, to znów na odwrót, nie wiadomo,
co ma wpływ na co, auto kaprysi bardzo, szarpanina.
Poszło dość gładko. A usterka była złożona, wielopunktowa i chytra. Ostatni jej punkt był szatańskim dziełem jakiegoś sługi Demona Zwątpienia. A ja tak
hasałem przez latek trzynaście, nieświadomy, bo mi się kiedyś nie chciało sprawdzić: "...Eee tam, chyba jest ok., te wężyki ciężko zdjąć, są stwardniałe..."
Ten zdradziecki moment sprzed lat Bunia mi wypomniała. I to dość złośliwie.
Nie dłubałem na ślepo, nie snułem domysłów. Zażądałem konkretów. Już mi się chciało podreptać do sklepu gazowniczego i kupić dwa manometry o właś-
ciwym zakresie pomiaru: spodziewana wartość mierzona to 3...4 bary, więc bierzemy taki do 5 lub 8, z braku laku 10. Były tanie (oba chyba 56zł, na pewno
poniżej 100 razem z króćcami i czymś tam jeszcze). Gumowy przewód paliwowy i opaski miałem a trójniki - "zrób to sam", bo zdesperowany i rozindyczony
na Bunię nie czekałem na zamawiane. Pręt z Mo58 w uchwyt i toczę, wiercę, lutuję, głaskam, cmokam...
Zainstalowanie w aucie pomiędzy listwy wtrysków a doloty z pomp to już pikuś. Zwieszam je w dół, żeby odpowietrzyć, włączam stacyjkę, żeby pompy ruszyły
na chwilę. Cieknie gdzieś coś? W sumie to 12 złącz... Suche.
Wyciągam manometry na górę i ustawiam, żeby widzieć zza kierki.
Stacyjka na poz. 2. Lewy skoczył żywo na 3 z hakiem, postał tam parę sekund - dwie, może trzy - wrócił na 3 i stoi.
Prawemu się nie spieszy, dociągnął do 3 i też tak został.
Próbuję uruchomić, odpala bez problemu. Lewemu wrócił ten hak, ale wskazówka drży pomiędzy jakoś tak 3,1 a 3,3 bara.
Prawa prawie zniknęła, lata gdzieś tak od 2,2 do 2,8.
A silnik chodzi równiutko, jakby nic mu nie dolegało. Wyłączam. Prawy został na 2,9 , a lewy pomaleńku opada... Czekam 10 minut: prawy 2,9 , lewy już tylko 1,5
bara.
Trzy usterki jasne i pewne, czwartą zaraz doprecyzuję. Kluczem nastawnym, bo jest pod ręką...
(cdn. #12)