E38 Witam, jestem nowy. A oto historia pechowego samochodu

Cześć, jestem tu nowy, choć przygodę z BMW zacząłem 7 lat temu.
Kupiłem piękną siódemkę e38 w bardzo bogatej wersji, w super stanie i jeździłem nią do 2018 roku, kiedy nieuważna pani w Koreańskim Suvie zmasakrowała cały przód mojego oczka w głowie, po czym próbowała uciec. W tym czasie przewinęło mi się parę samochodów, a obecnie jeżdżę x3, choć nadal tęsknię za e38, dlatego planuje znowu wpakować się w to bagno napraw, rdzawych purchli i sikającego oleju z każdej dziury w najmniej oczekiwanym momencie - ale będę w nim szczęśliwy.

Opowiem Wam pewną historię.
Byłem bardzo dumny gdy kupiłem e38. Wyprodukowano ją w 1998, była to wersja jeszcze przedliftingowa, ale wyposażeniem biła na głowę wiele młodszych samochodów. Tym samochodem jeździłem pierwszy raz z znajomymi na dalsze wakacje, zjechała ze mną trasy nad morze, nad jeziora, w góry, a nawet kiedyś wybraliśmy się w Bieszczady. Mimo, że to sedan, dobrze robiła za samochód do przeprowadzek, a łącznie było ich 7. Przeprowadzałem znajomych, rodziców, dziewczynę no i oczywiście - gdy wyprowadzałem się z rodzinnego domu. Niestety, był to wyjątkowo pechowy samochód. Nawet jak stawałem na końcu parkingu, zawsze znalazł się debil, który mimo 10 wolnym miejsc dookoła stawał na lusterka. Wracając z sklepu za każdym razem dopatrywałem się świeżej rysy, lekkiego przetarcia, wgniotki, lub śladów po próbie kradzieży listw bocznych (a miało to miejsce 5 razy, z czego jedna udana) - wiadomo, w duży samochód łatwo trafić. Potem przyszedł czas na remontowanie garażu w moim bloku, niestety było to lato, ogromne temperatury, mocne słońce, zero cienia; samochód stał długo na zewnątrz i zaczęły się problemy głównie z plastikami, które zaczęły pękaćk w palcach.
Kolejnym nieszczęściem było pojechanie do mechanika z polecenia. Akurat byłaa zima, mój mechanik zmieniał lokalizacje, a musiałem wymienić poduszki pod silnikiem, zmienić olej i drobiazg w tylnym zawieszeniu. Znajomy polecił warsztat, do którego pojechałem. Gdy dostałem wiadomość, że samochód jest gotowy do odbioru, szybko przyjechałem na miejsce. Od razu zaniepokoił mnie fakt, że w kilka dni zardzewiały całe drzwi kierowcy - od dołu do linii listw (czego nikt nie potrafił wyjaśnić, bo oficjalnie samochód cały czas stał w warsztacie. W środku wszystko było tłuste, śmierdziało olejem oraz na podłodze leżało wyjęte radio. Otworzyłem maskę - cały silnik był normalnie zakurzony, tylko nie metalowa listwa przy światłach, była to nówka sztuka. Oczywiście "aleź skąd, po prostu ją wyczyściliśmy, nic nam nie upadło", ale mechanik nie potrafił odpowiedzieć czemu pojawiły się naklejki, których wcześniej nie było. Okazało się, że właściciela warsztatu nie było w czasie napraw, bo pojechał na urlop, a jedynie zostali mechanicy, którzy jak twierdzili, byli święci i oni nie rozumieją o co się czepiam. Przejechałem 15 kilometrĂłw do domu, ale coś w pracy silnika nie dawało mi spokoju. Sprawdziłem bagnet - olej był brudny, a na bagnecie sięgał jakieś 4-5cm powyżej linii "max". Efekt? Kłótnia, reklamacja, za duże ciśnienie i sikanie oleju z kżadej dziury, co warsztat obiecał naprawić w ramach "nasz pracownik popełnił błąd" - o ile tak można nazwać nalanie oleju nie spuszczając starego wcześniej oraz nie wymieniając filtru. Szkoda tylko, że po "naprawie" wszędzie były ślady po tym czerwonym silikonie, co druciarze uwielbiają używać. Walka z warsztatem zakończyła się po dłuższym czasie w sądzie, niestety trochę na ich korzyść. Od tego czasu ZAWSZE oddając samochód do warsztatu robię zdjęcia z każdej strony, pod maską kilka zdjęć, środka, bagażnika, bo bez tego w sądzie nic się warsztatom nie da udowodnić.
Pechowy samochód, prawda? Żeby było zabawniej kiedyś z źle zabezpieczonej wywrotki wypadł kamień wielkości piłki lekarskiej (kierowca cięźarówki oczywiście zwiał jak tylko zobaczył, że zgubił trochę towaru), choć w tym przypadku praktycznie wyhamowałem i musiałem tylko zderzak oddać do naprawy. Ktoś kiedyś dla żartu spuścił mi powietrze z koła gdy stałem na swoim miejscu pod pracą, ktoś przywalił czymś w lusterko, a raz mój szef przypadkowo przejechał mi przez pół samochodu wieszakiem z ubraniami. A teraz mój faworyt - byłem nad morzem; oczywiście jak w każdym e38, zaczęły mi znikać literki w panelach. Wyjeżdżając z jakiejś małej mieściny ulicą Kościelną, gdzie oczywiście stał kościół, trafiłem na święcenie samochodów. Ministrant zatrzymywał każdy samochód, a ksiądz go święcił. Stworzyło to korek, który trochę mnie zezłościł, ale po tym ekspresowym święceniu pojawiło mi się pół literek. Nie jestem religijny, nie wiem co było w tej wodzie, ale chce tym naprawiać samochody.
Takich dziwnych sytuacji ten samochód miał aż zbyt wiele. Niestety nierozważna kobieta w Ssangyongu skutecznie dokonała żywota mojego e38. Oczywiście, żeby było zabawniej, ona mnie lekko puknęła, ale trafiła idealnie w punkt, żeby zmienić moją trajektorię. Z racji, że miała minimalne szkody, próbowała uciec, co jej się na szczęście nie udało. Szybko zadzwoniła po swojego męża, który próbował mi udowodnić, że to moja wina, kiedy to ona miała czerwone. Oczywiście policja, sprawdzanie i jej wina udowodniona. Czasem widzę ten samochód na parkingu supermarketu i najbardziej boli gdy z bliska widzę jeszcze mój lakier na jej samochodzie.

To była historia bardzo pechowego samochodu, który doznał wielu szkód - mimo, że nigdy nie spowodowałem kolizji, ani nigdy nie przytarłem. Ale to też był bardzo szczęśliwy samochód, w którym miałem setki wspaniałych wspomnień, jak choćby wyjazdy na pikniki z dziewczyną i nadal uznajemy to za jedne z najfajniejszych naszych małych wypadów poza miasto. Mimo, że na liczniku miał 360.000km nalotu (choć realnie pewnie bardziej się zbliżał do jakiś 450.000) to nigdy mnie nie zawiódł.

Dziękuję jeśli ktoś wytrwał do końca, życzcie mi szczęcia w znalezieniu godnego następcy
Pozdrawiam

P.S. Piszę to drugi raz, bo sama odświeżyła mi się strona, co nigdy wcześniej się nie zdarzało. Widocznie nawet wspominając o tym samochodzie coś się dziwnego przydarzy.
P.S. Piszę to trzeci raz. W sensie - przy drugim skopiowałem na wszelki wypadek. No i dobrze zrobiłem